ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
Ανακοίνωση Τύπου, Αθήνα, 13 Νοεμβρίου 2009

ΟΜΙΛΙΑ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΟΥ ΚΚΕ ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επιτρέψτε μου να αρχίσω, εκφράζοντας τα θερμά μου συλλυπητήρια στον Κώστα Καραμανλή, για το θάνατο της μητέρας του, της Αλίκης Καραμανλή. Οι σκέψεις μου, οι σκέψεις μας, είναι κοντά του.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θέλω να το καταστήσω απολύτως σαφές: Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σήμερα σε οριακό σημείο. Και ξεκινάω από αυτό το δεδομένο, διότι οι δυσκολίες είναι πολλές, σε πάρα πολλά μέτωπα.
Η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, οι πελατειακές πολιτικές και λογικές που συνέβαλαν στη διαφθορά και την αδιαφάνεια, οι χαριστικές ρυθμίσεις για ισχυρούς και «ημέτερους», η φοροδιαφυγή, αλλά και η επιβάρυνση των ασθενέστερων τάξεων, η έλλειψη επενδύσεων σε τομείς αιχμής από την παιδεία, μέχρι την ευρυζωνικότητα, μέχρι την έλλειψη επενδύσεων στην Περιφέρεια, έχουν καταντήσει την οικονομία μας προβληματική, μη ανταγωνιστική και, την Ελλάδα, δακτυλοδεικτούμενη στην Ευρώπη.
Παρά τις δυσκολίες, είμαι αισιόδοξος. Αισιόδοξος και αποφασισμένος. Αισιόδοξος, γιατί ξέρω τις δυνατότητες που έχουμε, τις δυνάμεις που κρύβουμε ως χώρα και ως λαός. Δυνατότητες, που σήμερα δεν αξιοποιούμε.
Αισιόδοξος πάνω απ’ όλα, διότι βλέπω σήμερα τη διάθεση της κοινωνίας για αλλαγή, για ανατροπές. Η ελπίδα υπάρχει, διότι βλέπω τον Έλληνα πολίτη αποφασισμένο. Και είναι αποφασισμένος για τις μεγάλες τομές που πρέπει να γίνουν σήμερα σε αυτό τον τόπο. Αλλαγές όμως με ένα πρόσημο: Την έννοια του δικαίου. Όχι της ανισότητας, της ανομίας, της αδικίας.
Ανοίγουμε άμεσα, σύντομα, ένα μεγάλο κοινωνικό διάλογο για τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε συλλογικά. Μαζί με τους κοινωνικούς εταίρους θα κάνουμε μεγάλες ανατροπές και αλλαγές:
- Στο φορολογικό σύστημα, για να γίνει πιο δίκαιο.
- Στη διαχείριση του δημοσίου χρήματος, για να σεβόμαστε τα χρήματα του Ελληνικού λαού.
- Στο παραγωγικό μας πρότυπο που πρέπει να αλλάξει, για να ανοίξουμε νέους αναπτυξιακούς δρόμους.
- Στην παιδεία, την υγεία, την πρόνοια, για να έχει η ελληνική οικογένεια αυτό που δικαιούται:  και ποιότητα και πρόσβαση.
- Στο ασφαλιστικό, για να εγγυηθούμε τις σημερινές, αλλά και τις μελλοντικές συντάξεις για τις επόμενες γενιές.
- Στην εργασία, για να δώσουμε ευκαιρίες στους νέους, στις γυναίκες, σε όσους χάνουν τη δουλειά τους.
Αυτή την εντολή του Ελληνικού λαού τιμούμε.
Τίθεται ένα σοβαρό ερώτημα: ποιος θα πληρώσει τις συνέπειες της κρίσης; Η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά παρουσίασε τη φιλοσοφία της, όπου σύμφωνα με αυτήν θα έπρεπε να πληρώσει ο πολίτης με άνισο τρόπο, τελικά εις βάρος των πολλών και υπέρ των ολίγων.
Αυτή η κυβέρνηση όμως πήρε εντολή από τον Ελληνικό λαό να οδηγήσει τη χώρα, προστατεύοντας τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα. Δεν το θεωρούμε αυτό μόνο δίκαιο, αλλά και αναγκαίο για την ανάταση της οικονομίας μας. Και αυτό θα κάνουμε.
Όπως ήδη αποδείξαμε με το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης και εισφοράς κοινωνικής ευθύνης, κάναμε πράξη την άμεση αναδιανομή, με τη στήριξη 2,5 εκατομμυρίων Ελλήνων και τη φορολόγηση των εχόντων και κατεχόντων. Την ίδια αντίληψη στήριξης των πλέον ευάλωτων στρωμάτων θα εφαρμόσουμε και στο χώρο της εργασίας.
Οι εργασιακές σχέσεις στη χώρα μας σήμερα είναι πράγματι απαράδεκτες. Καταπάτηση δικαιωμάτων, απορρύθμιση, που μας έχουν γυρίσει χρόνια πίσω. Μέσα σε αυτές τις δύσκολες οικονομικές συνθήκες, λοιπόν, θα παρέμβουμε άμεσα για τη στήριξη και την προστασία των εργαζομένων.
Μιλάω για πράγματα αυτονόητα τον 21ο αιώνα, που όμως σήμερα στην Ελλάδα φαντάζουν ως ριζοσπαστικές αλλαγές, αν αναλογιστεί κανείς το καθεστώς υπό το οποίο υποχρεούνται να δουλεύουν σήμερα οι Έλληνες πολίτες.
Η εργασία, το δικαίωμα και η προστασία της εργασίας, είναι σήμερα κεντρικό αίτημα σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στις προοδευτικές κυβερνήσεις, κυρίως θα έλεγα λόγω της κρίσης. Αντίθετα, το φαινόμενο της κατάχρησης της έννοιας, παραδείγματος χάρη, της μερικής απασχόλησης, γνώρισε έξαρση στα χρόνια της Νέας Δημοκρατίας. Αποτελεί συνέπεια συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών, ανομίας στην οικονομία, στην αγορά εργασίας, που προώθησε η Νέα Δημοκρατία.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απαγορεύσουμε αυτές τις μορφές; Υπάρχουν σήμερα, παραδείγματος χάρη, και φοιτητές και γυναίκες, και άτομα με αναπηρία, όπως και άλλες κατηγορίες, που θέλουν να εργαστούν με μερική απασχόληση. Είναι μια υπαρκτή κοινωνική ανάγκη.
Ποιο είναι όμως το πρόβλημα; Είναι ότι υπάρχουν ασύδοτοι εργοδότες, που εκμεταλλεύονται αυτές τις μορφές μερικής απασχόλησης, καταστρατηγούν βασικά εργασιακά δικαιώματα, έτσι ώστε να αναγκάζουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν μέρα νύχτα, με αμοιβές μερικής απασχόλησης.
Το ίδιο συμβαίνει και με το καθεστώς ενοικίασης εργαζομένων. Εκεί χρειάζεται επίσης ριζική αναθεώρηση. Το ίδιο και με την υπερωριακή απασχόληση, με την ανασφάλιστη εργασία, εκεί δηλαδή όπου έχει απουσιάσει τα τελευταία χρόνια το κράτος, έτσι ώστε να μπορεί ο κάθε ένας, αυθαίρετα, να καταστρατηγεί βασικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Γι’ αυτό εμείς μιλάμε για τον έλεγχο και τη ρύθμιση όλων αυτών των σχέσεων και συγκροτήσαμε ήδη Επιτροπή, που λειτουργεί, με κοινωνικούς εταίρους. Και θα έχουμε πόρισμα γι’ αυτό ακριβώς το θέμα, της αναθεώρησης αυτών των διατάξεων και πιθανών των νομοθετικών ρυθμίσεων που θα χρειαστούν, μέσα στο Δεκέμβρη.
Προχωράμε, λοιπόν, σε ένα κράτος που θα προστατεύει τον αδύναμο κρίκο, την αγορά εργασίας, τους εργαζόμενους, μέσω της άμεσης ενίσχυσης του ελεγκτικού μηχανισμού, του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας. Ένα κράτος, που να διασφαλίζει τα δικαιώματα των πολιτών.
Λέμε όχι στη ζούγκλα και γι’ αυτό δεσμευθήκαμε για μία Πολιτεία ευνομίας. Γι’ αυτά μας ψήφισε ο Ελληνικός λαός, αυτά ξεκινήσαμε και κάνουμε πράξη. Ευχαριστώ.

ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

Κυρία Παπαρήγα, δεν ζητάμε να σιγήσετε. Αντιθέτως, διεκδικούμε και απαιτούμε την άποψη όλων, και της αντιπολίτευσης, και τη σεβόμαστε. Δεν ζητάμε -πόσο μάλλον-  την συμφιλίωση, όπως την ονομάσατε, τον συμβιβασμό εγώ θα έλεγα, ούτε του νέου, ούτε της γυναίκας, ούτε του άνεργου, με απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες, με την ανεργία. Αντιθέτως, είμαστε εδώ για να προστατεύσουμε τον εργαζόμενο, να προστατεύσουμε το νέο, να προστατεύσουμε τη γυναίκα, να προστατεύσουμε το δικαίωμα της πλήρους απασχόλησης.
  Σε ό,τι αφορά το θεσμό της μαθητείας ή των stage, έχετε πολύ δίκιο, ότι αυτά έχουν καταστρατηγηθεί ως έννοιες, αλλά ως έννοιες δεν είναι αρνητικές, εκεί διαφωνώ μαζί σας. Το να μπορεί ένας νέος μαθητής ή ένας νέος φοιτητής να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, να αποκτήσει εμπειρία, να αποκτήσει στο κάτω – κάτω και γνώση στο χώρο της δουλειάς, δεν είναι αρνητικό.
  Αντίθετα, είναι θετικό, τον προετοιμάζει, τον βοηθά, συνδέει τις θεωρητικές γνώσεις του με τις πρακτικές του ικανότητες. Είναι κι αυτό μέρος της εκπαίδευσης. Είναι μέρος της εκπαίδευσης για τη ζωή του, όταν θα βγει στην κοινωνία, στην αγορά εργασίας.
  Αρκεί όμως αυτές οι μορφές, πραγματικά, να μην καταστρατηγούνται και να χρησιμοποιούνται για άλλους στόχους, ουσιαστικά δηλαδή, να υποκρύπτουν πλήρη εργασία ή να υποκρύπτουν εκμετάλλευση των νέων, με αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στους άλλους εργαζόμενους που εργάζονται κανονικά, έχουν τις δουλειές τους και έχουν την απαίτηση να σέβεται ο εργοδότης τα δικαιώματά τους. Διότι χρησιμοποιούνται πάρα πολλές φορές αυτές οι μορφές εργασίας για να υποσκάψουν ουσιαστικά τα δικαιώματα των υπολοίπων εργαζόμενων.
  Τέλος, επειδή ακριβώς βρισκόμαστε σε μια κοινωνία και σε μια οικονομία που έχει κρίσεις, και όχι μόνο κρίσεις, αλλά σημαντικές αλλαγές, τεχνολογικές, οικονομικές, ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης, θα υπάρχουν περίοδοι όπου θα έχουμε περισσότερους ανέργους.
  Δεν μπορούμε να μιλάμε για την μονιμότητα όλων. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Δεν μπαίνουν σε καλούπια οι άνθρωποι, σπάνε τα τείχη, σπάνε τα κουτάκια. Το θέμα είναι τι κάνει η Πολιτεία; Η Πολιτεία μπορεί να τους αφήσει στο έλεος του Θεού της ασύδοτης αγοράς εργασίας, ή μπορεί να παρέμβει, να ρυθμίσει αυτές τις σχέσεις και να προστατεύσει τον εργαζόμενο μέσα από διαδικασίες επανακατάρτισης, επανεκπαίδευσης, προστασίας, ακόμα και κοινωνικής εργασίας, για να εγγυηθεί τη δυνατότητα να έχει προοπτική ο νέος, ο εργαζόμενος, η γυναίκα, η οικογένεια.
  Αυτό κάνουμε εμείς. Αυτή είναι η δέσμευσή μας. Αυτό το σύστημα της προστασίας και της επανεκπαίδευσης των εργαζομένων, είναι το σύστημα το οποίο εμείς φέρνουμε, με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα.