AΔΕΔΥ
ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Τηλ.: 210-3246109
Φαξ: 210-3246165
  
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα 4.7.2007

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΥΠΟΥ Α.Δ.Ε.Δ.Υ. – ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ:
ΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ – ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η σημερινή μας συνέντευξη Τύπου έχει δύο στόχους: πρώτον την ενημέρωση της κοινής γνώμης, όσον αφορά την συνταξιοδότηση των γυναικών, δηλαδή ποια είναι η αλήθεια για τα όρια ηλικίας των γυναικών, ποιες είναι οι αρχές του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, με βασική μας επιδίωξη αφενός την ενημέρωση των γυναικών ώστε να αντιμετωπιστεί ο πανικός που έχει κυριαρχήσει και που οδηγεί σε πρόωρη συνταξιοδότηση πάρα πολλές γυναίκες, οι οποίες δεν είχαν καμία πρόθεση να συνταξιοδοτηθούν  αυτήν την χρονική στιγμή  και αφετέρου την προστασία των ίδιων των ταμείων, με δεδομένο ότι η αθρόα συνταξιοδότηση δημιουργεί τεράστια προβλήματα.

Αποτελεί ένα πρώτο βήμα των ενεργειών μας και των παρεμβάσεων που θα κάνουμε στα πλαίσια του αγώνα μας για προστασία των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων, δεδομένου ότι η κατάργηση της πρόωρης συνταξιοδότησης των γυναικών είναι το πρώτο μέτρο από τα πολλά που φαίνεται ότι σχεδιάζεται  να ληφθούν μετά τις επόμενες εκλογές.

Άλλωστε είναι πολύ πρόσφατες οι δηλώσεις  του εκπροσώπου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα, ο οποίος πρότεινε μια σειρά μέτρων, όπως αύξηση των ορίων ηλικίας , μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης των συντάξεων, για τα οποία ο Υπουργός Απασχόλησης είπε ότι θα μελετηθούν και οι αποφάσεις θα ληφθούν από την επόμενη Κυβέρνηση, χωρίς δηλαδή να αμφισβητεί την ουσία αυτών των μέτρων.

Φαίνεται λοιπόν καθαρά ότι το επόμενο διάστημα θα έχουμε μεγάλη κινητικότητα σε σχέση με το ασφαλιστικό αλλά και μεγάλους αγώνες των εργαζομένων για την κατοχύρωση των συνταξιοδοτικών μας δικαιωμάτων.

Στη σημερινή μας συνέντευξη θα αναλύσουμε:
- Ποια είναι η ουσία της οδηγίας της Ευρώπης;
- Έχει αρμοδιότητα η Ευρώπη στο ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα και ιδιαίτερα των δημοσίων υπαλλήλων;
- Αν θεωρήσουμε ότι όντως έχει, ποιες είναι οι συνέπειες για τις συντάξεις μας γενικότερα;
- Ποια είναι η στάση της Κυβέρνησης στην μέχρι τώρα διαδικασία και ποια είναι η ευθύνη της όσον αφορά την αντιμετώπιση αυτού τους ζητήματος;
- Τι προτιθέμεθα να κάνουμε ως Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Όλα αυτά τα ζητήματα θα τα συζητήσουμε σήμερα.

Μαζί μας είναι και ο επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ συνάδελφος  Γιώργος Ρωμανιάς, ο οποίος θα αναλύσει τα στοιχεία, το κείμενο του οποίου και επισυνάπτουμε.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

1. Στόχοι της σημερινής συνέντευξης.
Στη διάρκεια των τελευταίων ημερών έχουν δεί το φως της δημοσιότητας ποικίλες αναλύσεις και πολλά ρεπορτάζ σε σχέση με την αναμενόμενη (17 Ιουλίου 2007) παραπομπή της Ελλάδος στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΔΕΚ) για την εξίσωση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών δημοσίων υπαλλήλων.

Με ελάχιστες, όμως, εξαιρέσεις, οι αναλύσεις αυτές δεν αποδίδουν την αλήθεια και έχουν παρανοήσει τις πραγματικές επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με την (αναμενόμενη) παραπομπή της χώρας μας στο ΔΕΚ.

Η σαφής παρανόηση των θέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υποβάλλει την εντύπωση, ότι, κάποιες πηγές διοχετεύουν εσφαλμένες πληροφορίες, στον ηλεκτρονικό και γραπτό τύπο, με απώτερη στόχευση την τρομοκράτηση της κοινής γνώμης και την ελαχιστοποίηση των αντιδράσεων στις κυβερνητικές προθέσεις αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των γυναικών δημοσίων υπαλλήλων.

Με βάση τις διαπιστώσεις αυτές, η σημερινή μας δημόσια παρέμβαση κατέστη αναγκαία και έχει διπλή στόχευση:
Πρώτον, επιδιώκουμε την ενημέρωση τόσο της κοινής γνώμης όσο και του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων για την αληθείς θέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το πραγματικό περιεχόμενο της παραπομπής της χώρας μας στο ΔΕΚ και
Δεύτερον, επιδιώκουμε, επίσης, να στείλουμε σαφές προειδοποιητικό μήνυμα σ’ εκείνους τους κυβερνητικούς και μη παράγοντες που διοχετεύουν ανακρίβειες και διαστρεβλώνουν την αλήθεια, με στόχο την κατατρομοκράτηση των γυναικών δημοσίων υπαλλήλων.

2. Η ανάδυση και η έκταση του ζητήματος.

Το ζήτημα αναδύθηκε την 12η Νοεμβρίου 2004, με την αποστολή, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προς το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος, επιστολής (D250260), με την οποία εκφραζόταν η ανησυχία της Ε. Επιτροπής, επειδή η ελληνική εθνική νομοθεσία και συγκεκριμένα ο «Κώδικας Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων» προβλέπει, ότι, οι άνδρες και οι γυναίκες δημόσιοι υπάλληλοι συνταξιοδοτούνται σε διαφορετικές ηλικίες και με διαφορετικές απαιτήσεις ως προς την απαιτούμενη διάρκεια της υπηρεσίας., ανάλογα με το φύλο.

Η ουσιαστική έννοια της παρέμβασης αυτής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συνίστατο στη διαπίστωση, ότι, η Επιτροπή επεδίωκε:
- να αφαιρέσει την κοινωνική ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων της Ελλάδος, από το σώμα των ρυθμίσεων της κοινωνικής ασφάλισης (άρθρα 48-51) της Συνθήκης και συνεπώς, από το πεδίο εφαρμογής της Οδηγίας 79/7/ΕΟΚ «περί της προοδευτικής εφαρμογής της αρχής της ίσης μεταχείρισης μεταξύ ανδρών και γυναικών σε θέματα κοινωνικής ασφάλισης» και
- να υπαγάγει την κοινωνική ασφάλιση των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων στις ρυθμίσεις του άρθρου 119 (ήδη 141) της Συνθήκης «περί ισότητας της αμοιβής μεταξύ ανδρών και γυναικών» και συνεπώς, στις Οδηγίες 86/378/ΕΟΚ και 96/97/ΕΚ «για την εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στα επαγγελματικά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης».

Η Ελλάδα δεν αποδέχθηκε τις απόψεις αυτές και επεχείρησε να τις αντικρούσει με δύο επιστολές της προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (με αριθ. 3084.05/013/Α/0173 της 10ης Ιανουαρίου 2005 και 3084.05/013/Α/1883 της 1ης Μαρτίου 2005).

Η Ε.Ε. δεν έκρινε ικανοποιητικές τις απόψεις που είχε διατυπώσει η χώρα μας στις δύο αυτές επιστολές και προχώρησε στην αποστολή «Προειδοποιητικής Επιστολής» προς την Ελλάδα, με την οποία ζητούσε την τροποποίηση της ελληνικής νομοθεσίας προς την κατεύθυνση των απόψεων της Ε.Ε. (έγγραφο SG-Greffee(05)D/203691 της 18ης Ιουλίου 2005).

Η χώρα μας απάντησε με την επιστολή της 14ης Νοεμβρίου 2005 (έγγραφο με αριθ. 3084.05/013/Α/10304) βελτιώνοντας την επιχειρηματολογία που είχε αναπτύξει στις δύο προηγούμενες επιστολές της προς την Ε.Ε.

Η νέα αυτή ελληνική προσπάθεια δεν απέδωσε και τελικώς, η Ε.Ε. στα πλαίσια της προβλεπόμενης από τη Συνθήκη διαδικασίας παραπομπής στο ΔΕΚ, απέστειλε «Αιτιολογημένη Γνώμη» με την οποία έθετε προθεσμία 2 μηνών στην Ελλάδα, για να προχωρήσει στην τροποποίηση της νομοθεσίας της, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις και τις απόψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Η Αιτιολογημένη Γνώμη διαβιβάστηκε από τη Γενική Γραμματεία της Ε.Ε. στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στην Ε.Ε. την 25.7.2006 (έγγραφο SG-Greffe(2006)D/204209). Ακολούθως, η Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία με εξαιρετικώς επείγον τηλεαντιγράφημά της (Α.Π. 3084.05/013/Α/7103) της 26.7.2006), διαβίβασε την «Αιτιολογημένη Γνώμη» τόσο προς το Υπουργείο Εξωτερικών όσο και προς τα Υπουργεία Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας και Οικονομίας και Οικονομικών.

Η Ελλάδα δεν άλλαξε τη νομοθεσία της και με νέα επιστολή της (22.9.2006) επανέλαβε την επιχειρηματολογία που είχε αναπτύξει και στην προηγηθείσα επιστολή της 14ης Νοεμβρίου 2005. 

Η 2μηνη προθεσμία που είχε θέσει η Αιτιολογημένη Γνώμη έληξε την 26.9.2006 και ήδη αναμένεται (17 Ιουλίου 2007) παραπομπή της χώρας μας στο ΔΕΚ, δυνάμει του άρθρου 226 εδ. πρώτο της Συνθήκης, «λόγω παράβασης των υποχρεώσεων που έχει βάσει του άρθρου 141 της Συνθήκης» (παράβαση αριθ. 2005/2159).

Η έκταση της διαφοράς απόψεων μεταξύ Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Ελλάδος μπορεί να γίνει κατανοητή, εάν συνεκτιμήοουμε, ότι:
- η υπαγωγή της κοινωνικής ασφάλισης των δημοσίων υπαλλήλων στην Οδηγία 79/7/ΕΟΚ αποκλείει τη δυνατότητα οποιασδήποτε παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς την Ελλάδα, για τον καθορισμό η την τροποποίηση των ορίων ηλικίας η/και των απαιτουμένων ετών υπηρεσίας, για τη συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων, αφού η αρμοδιότητα αυτή καταλείπεται, με βάση τα άρθρα 48-51 της Συνθήκης, αποκλειστικώς, στις σχετικές εθνικές επιλογές της χώρας μας αλλά
- αντιθέτως, η υπαγωγή της κοινωνικής ασφάλισης των δημοσίων υπαλλήλων (όχι στις ρυθμίσεις περί κοινωνικής ασφάλισης αλλά) στις ρυθμίσεις περί ίσης αμοιβής (άρθρο 119 – ήδη 141) της Συνθήκης και τις συναφείς Οδηγίες (86/378/ΕΟΚ και 96/97/ΕΚ) έχει ως συνέπεια:
-      οι συνταξιοδοτικές παροχές του δημοσίου προς τους πρώην υπαλλήλους του να θεωρούνται ως ετεροχρονισμένη αμοιβή που προκύπτει και αποτελεί συνέχεια της σχέσης εργασίας μεταξύ του υπαλλήλου και του δημοσίου και
-     τη δυνατότητα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να παρεμβαίνει όταν αυτή κρίνει, ότι, η εθνική ελληνική νομοθεσία η πρακτική παραβαίνει τις αρχές της ίσης μεταχείρισης και να αξιώνει την αποκατάσταση της ισότητας με παράλληλη υποχρέωση πειθάρχησης της ελληνικής πλευράς στις αξιώσεις της Επιτροπής.

Το πρακτικό αποτέλεσμα δηλαδή της επιλογής της πρώτης (που υποστηρίζει η Ε.Ε.) η της δεύτερης (ελληνικής) άποψης συνίσταται στο ποιός έχει την εξουσία και αρμοδιότητα καθορισμού της ηλικίας συνταξιοδότησης η/και των αναγκαίων ετών υπηρεσίας για τη συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων: η Ε.Ε. η η Ελλάδα;

Υπενθυμίζεται, ότι, μέχρι σήμερα, δεν είχε ποτέ ανακύψει παρόμοιο ζήτημα: οι συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων ανήκαν (και ανήκουν) στο πεδίο της κοινωνικής ασφάλισης και η εξουσία νομοθετικής ρύθμισης όλων των συναφών ζητημάτων ανήκε (και ανήκει) στην Ελλάδα, η οποία και καθόριζε πάντοτε, με τις ρυθμίσεις της εθνικής της νομοθεσίας, τόσο την ηλικία συνταξιοδότησης όσο και τα απαιτούμενα χρόνια υπηρεσίας για τη συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων.

Εννοείται, ότι, αν επικρατήσει, τελικώς, η άποψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η εξουσία αυτή της χώρας μας χάνεται και μεταβιβάζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία και θα επιβάλλει, πλέον, την αντίστοιχη ηλικία και χρόνια υπηρεσίας που πρέπει να συντρέχουν για τη συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων.

3. Η νέα Οδηγία 2006/54/ΕΚ και οι αποκλίσεις της σε σχέση με τις αντίστοιχες προγενέστερες Οδηγίες.
Η Οδηγία 2006/54/ΕΚ καταγράφεται ως η 13η Οδηγία για την εφαρμογή των αρχών της ίσης μεταχείρισης γενικώς και ως η 3η Οδηγία για την εφαρμογή της ίδιας αρχής στα συστήματα επαγγελματικής ασφάλισης ειδικότερα, στη διαδικασία της 30ετούς ανάπτυξης και εφαρμογής της αρχής της ισότητας των φύλων.

Η Οδηγία 2006/54/ΕΚ δεν εισάγει, κατ΄ αρχήν, νέες ρυθμίσεις, στην ήδη υφιστάμενη νομοθεσία: στόχος της είναι η ενοποίηση σε ενιαίο κείμενο 7 υφιστάμενων, ήδη, Οδηγιών που καλύπτουν την ίση μεταχείριση ανδρών και γυναικών στην πρόσβαση στην απασχόληση, την αμοιβή, την επαγγελματική κοινωνική ασφάλιση και το βάρος της απόδειξης.

Στη διαδικασία, όμως, της ενοποίησης των 7 συναφών Οδηγιών τα αρμόδια ευρωπαϊκά Όργανα (Επιτροπή, Κοινοβούλιο και Συμβούλιο) επέλεξαν να αναδιατυπώσουν τα αντίστοιχα κείμενα, επειδή «διαπιστώθηκαν πολλά κοινά σημεία μεταξύ τους που προκαλούν επαναλήψεις και επικαλύψεις, καθώς και ασυνέπειες στους ορισμούς» (Γνωμοδότηση  ΕΟΚΕ COM (2005) EE C157).

Κατά τη διαδικασία, όμως, της αναδιατύπωσης συνεκτιμήθηκαν και οι εξελίξεις στη συναφή ευρωπαϊκή νομολογία, με συνέπεια να προστεθούν στο αναδιατυπωμένο ενιαίο κείμενο και νέες ρυθμίσεις, με τις οποίες επιδιώκεται η εισαγωγή στην ευρωπαϊκή νομοθεσία των αντίστοιχων αποφάσεων του ΔΕΚ.

Ειδικότερα, οι προσθήκες αυτές αναφέρονται:
Πρώτον, στην ίση αμοιβή (άρθρο 4) και
Δεύτερον, στις επαγγελματικές συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων (άρθρο 7 παρ. 2).

Πράγματι, ούτε στο κείμενο της Οδηγίας 86/378/ΕΟΚ, ούτε στο κείμενο της Οδηγίας 96/97/ΕΚ (που αναφέρονται στην ίση μεταχείριση στα επαγγελματικά συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και ενοποιούνται με τη νέα Οδηγία 2006/54/ΕΚ) αναφέρεται, ειδικότερα, η κατηγορία των δημοσίων υπαλλήλων. Η αναφορά αυτή αποκτά ιδιαίτερη σημαντικότητα, ενόψη της αντιδικίας της Ε.Ε. με τη χώρα μας και της συζήτησης του θέματος στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

4. Η διάκριση των ασφαλισμένων στο Δημόσιο σε 4 κατηγορίες και οι παρατηρήσεις της Ε.Ε.
Στο κείμενο της απαντητικής επιστολής της ελληνικής πλευράς προς την Ε.Ε, της 14ης Νοεμβρίου 2005 οι ασφαλισμένοι στο Δημόσιο κατατάσσονται σε 4 κατηγορίες:
α) σ’ εκείνους που προσλήφθηκαν και ασφαλίστηκαν μέχρι την 31.12.1982 και θεμελίωσαν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι την 31.12.1997.
β) σ’ εκείνους που προσλήφθηκαν και ασφαλίστηκαν μέχρι την 31.12.1982 και θεμελίωσαν συνταξιοδοτικό δικαίωμα από 1.1.1998 και εφεξής.
γ) σ’ εκείνους που προσλήφθηκαν και ασφαλίστηκαν μεταξύ της 1.1.1983 και 31.12.1992 αλλά και εκείνους που προσλήφθηκαν στο δημόσιο μετά την 1.1.1993 είχαν, όμως, ασφαλιστεί σ’ άλλον (εκτός δημοσίου) ασφαλιστικό φορέα πριν από την 1.1.1993 και
δ) σ’ εκείνους που προσλήφθηκαν και ασφαλίστηκαν μετά την 1.1.1993.

Στην Αιτιολογημένη Γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιτροπή εντοπίζονται περιπτώσεις διαφορετικής αντιμετώπισης των ανδρών από τις γυναίκες  και στις 4 αυτές κατηγορίες των ασφαλισμένων στο Δημόσιο.

Ειδικότερα:
- Για τις δύο πρώτες κατηγορίες (ανωτέρω υπό στοιχ. α και β), αναφέρεται, ότι «άνδρες και γυναίκες αντιμετωπίζονται διαφορετικά τόσο ως προς την ηλικία συνταξιοδότησης όσο και ως προς τη διάρκεια υπηρεσίας που απαιτείται για τη θεμελίωση του δικαιώματος σύνταξης».
- Για την τρίτη κατηγορία (ανωτέρω υπό στοιχ. γ), αναφέρεται, ότι «οι άνδρες και οι γυναίκες αντιμετωπίζονται, επίσης, διαφορετικά ανάλογα με ορισμένες περιστάσεις που σχετίζονται με τα έτη υπηρεσίας η με τη μητρότητα».
- Για την τέταρτη κατηγορία (ανωτέρω υπό στοιχ. δ), αναφέρεται, ότι «οι γυναίκες αντιμετωπίζονται διαφορετικά λόγω της μητρότητας».

Η θέση αυτή της Ε.Ε. σκιαγραφεί το σύνολο του καθεστώτος των συντάξεων του δημοσίου ως πεδίο παρέμβασης για την αποκατάσταση των αρχών της ίσης μεταχείρισης. Δεν περιορίζει δηλαδή το πεδίο, στη διαφορετική ηλικία συνταξιοδότησης η στη διαφορετική προϋπηρεσία που απαιτείται για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος αλλά επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής, ακόμη και στις διαφοροποιήσεις που προέρχονται από την ανάγκη και τη σκοπιμότητα προστασίας της μητρότητας.

5. Η αδυναμία επίκλησης της Οδηγίας 2006/54/ΕΚ για τη μείωση του επιπέδου προστασίας των γυναικών. Νομολογία ΔΕΚ. Η αρχή της υπεροχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης.

Στο άρθρο 27 παρ. 2 της Οδηγίας 2006/54/ΕΚ προβλέπεται η εφαρμογή της αρχής της υπεροχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης δηλαδή της προστασίας των ατόμων που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση.

Σύμφωνα με την αρχή αυτή, η ισότητα διασφαλίζεται (όχι με τη μείωση της προστασίας όσων βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση με βάση τις ισχύουσες ρυθμίσεις π.χ. γυναίκες αλλά) με την επέκταση των ευνοϊκότερων ρυθμίσεων και στην ομάδα η τις ομάδες εκείνες για τις οποίες ισχύουν δυσμενέστερες ρυθμίσεις π.χ. άνδρες.

Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 27 παρ. 2 της νέας Οδηγίας:
«Η εφαρμογή της παρούσας Οδηγίας δεν αποτελεί σε καμμία περίπτωση επαρκή λόγο για τη μείωση του επιπέδου προστασίας των εργαζομένων στους τομείς που καλύπτονται από αυτήν».

Συνεπώς, η έκταση εφαρμογής του άρθρου 27 παρ. 2 προσδιορίζεται από τα άρθρα 6 (προσωπικό πεδίο εφαρμογής), 7 (καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής), 9 (παραδείγματα διακρίσεων) και 10 (εφαρμογή ως προς τους αυτοαπασχολούμενους) της Οδηγίας 2006/54/ΕΚ.

Επισημαίνεται, βέβαια, ότι, στη ρύθμιση του άρθρου 27 παρ. 2, φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, ότι, περιορίζεται η αρχή της προστασίας των μειονεκτούκτων ομάδων, αφού επιφυλλάσσεται, σε κάθε περίπτωση, «το δικαίωμα στα κράτη μέλη να θεσπίζουν, ανάλογα με την εξέλιξη της κατάστασης, νομοθετικές, κανονιστικές η διοικητικές διατάξεις διαφορετικές από αυτές που υφίστανται κατά τη στιγμή της κοινοποίησης της παρούσας Οδηγίας, εφόσον πληρούνται οι διατάξεις της παρούσας Οδηγίας». Η επιφύλαξη αυτή θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιθανή γενική ανατροπή της υφιστάμενης νομοθεσίας, με καθολική (δηλαδή για γυναίκες και άνδρες) εισαγωγή δυσμενέστερων ρυθμίσεων που θα συνεπάγεται και επιβάρυνση των δικαιωμάτων της ομάδας που ευνοείται από το ισχύον καθεστώς.

Παρόμοια, όμως, δυσμενής εξέλιξη έχει, ήδη, αποκλεισθεί από τη νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στην οποία, άλλωστε, στηρίχθηκε και την οποία μεταφέρει στο επίπεδο της ρητής νομοθετικής έκφρασής της, το άρθρο 27 παρ. 2.

Το δικαίωμα των κρατών μελών να αλλάζουν την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, με σεβασμό των αρχών της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών, είναι αυτονόητο, δεν επιτρέπεται, όμως, να γίνεται κατά τέτοιο τρόπο ώστε να οδηγεί σε ανατροπή της αρχής της προστασίας της κοινωνικής ομάδας για την οποία ισχύουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις. Δεν επιτρέπεται δηλαδή ο υποκρυπτόμενος απώτερος στόχος των μεταβολών να είναι η αποφυγή επέκτασης των ευνοϊκότερων ρυθμίσεων και στην ομάδα για την οποία ισχύουν οι δυσμενέστερες ρυθμίσεις.

Πράγματι, το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων έκρινε, ότι, ο μοναδικός τρόπος αποκατάστασης της αρχών της ίσης μεταχείρισης και συνεπώς, ορθής εφαρμογής του άρθρου 119 (ήδη 141) της Συνθήκης είναι η επέκταση και υπέρ των μελών της ομάδας που βρίσκεται σε μειονεκτικότερη θέση, του ευνοϊκότερου νομοθετικού καθεστώτος που ισχύει για άλλη ομάδα (αποφάσεις Coloroll, Smith και Moroni -   Απόφαση Coloroll σε Συλλογή 1994, σελ. Ι-4389, Απόφαση Smith σε Συλλογή 1994 σελ. Ι - 4435 και Απόφαση Moroni σε Συλλογή 1993 σελ. Ι-6591).

Συμπερασματικώς προς τα πιο πάνω, η αποκατάσταση της ίσης μεταχείρισης μεταξύ ανδρών και γυναικών και στην περίπτωση της χώρας μας, δεν μπορεί να επιδιωχθεί με την επιβάρυνση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης των γυναικών (αύξηση ορίων ηλικίας η/και αναγκαίου χρόνου ασφάλισης η επιβολή άλλου είδους πρόσθετων προϋποθέσεων συνταξιοδότησης).

Αντιθέτως, μονόδρομο αποτελεί, για την αποκατάσταση της ίσης μεταχείρισης, κατά το άρθρο 119 (ήδη 141) της Συνθήκης, η επέκταση και υπέρ των ανδρών, των ευνοϊκότερων προϋποθέσεων συνταξιοδότησης που ισχύουν για τις γυναίκες.