Αθήνα 8.5.2010
Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που όλα έλθουν... δεξιά στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, χτυπηθούν οι κερδοσκόποι και ανακάμψουν ευρώ, χρηματιστήρια και ανταγωνιστικότητα, το κύριο πρόβλημα της λεηλασίας του παραγώμενου πλούτου από μια οικονομική ολιγαρχία θα οξύνεται, επιτείνοντας την αδικία και τις κοινωνικές εντάσεις.

Η λεηλασία αυτή λαμβάνει πρωτόγνωρες διαστάσεις στις μέρες μας. Σε καμιά άλλη περίοδο της ιστορίας ο πλούτος δεν σωρρεύονταν στα χέρια τόσο ολίγων με τέτοια ένταση και σε τέτοια έκταση.

Μόλις πρόσφατα οι αγγλικές εφημερίδες αποκάλυψαν ότι οι πιό πλούσιοι της Μεγάλης Βρετανίας αύξησαν τα κέρδη τους κατά 30% μέσα σε ένα μόλις χρόνο, επιβεβαιώνοντας για πολλοστή φορά το γεγονός ότι η πολυδιαφημισμένη παγκοσμιοποίηση εξυπηρετεί σχεδόν αποκλειστικά μια οικονομική και εν πολλοίς παρασιτική κάστα, η οποία λυμαίνεται τον κόπο, τον μόχθο και τις ζωές των πολλών που παράγουν τον πλούτο.

Ακόμη και η πιό ανθηρή οικονομία της Ευρώπης, αυτή της Γερμανίας, στο όνομα της πόρνης ανταγωνιστικότητας, κρατάει καθηλωμένους τους μισθούς των εργαζομένων από το 2005, υποχρεώνοντας ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της, ιδιαίτερα από την πρώην ανατολική Γερμανία, να φυτοζωεί και να ξεπουλά την περιουσία του για να πληρώσει τα χρέη του στις τράπεζες.

Αυτές τις ημέρες, η κύρια προσπάθεια των ηγεσιών Ευρώπης και Αμερικής εξαντλείται στην αποκατάσταση των ισορροπιών στην παγκόσμια οικονομία, που θα απομακρύνει τον κίνδυνο της κοινωνικής έκρηξης, μη αγγίζοντας την ουσία του προβλήματος που είναι η λεηλασία του παραγώμενου πλούτου.

Ακριβώς επειδή δεν ασχολούνται ή δεν επιθυμούν να ασχοληθούν με το συνεχώς διογκούμενο πρόβλημα, ακόμη κι αν αποκαταστήσουν αυτή την ισορροπία, δεν θα αποφύγουν την κοινωνική έκρηξη, καθώς μέρα με τη μέρα ολοένα και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν τη ρίζα του κακού και κλιμακώνουν τις αντιδράσεις τους.

Το πότε οι πολίτες του κόσμου θα μπορέσουν να ανατρέψουν αυτή την κατάσταση, θα το πει η Ιστορία. Ελπίζουμε σύντομα, με τη βοήθεια... των Ελλήνων.