|
Αθήνα 16.10.2010, 19:02
Επιστολή αντιπροσωπευτική της αγωνίας μιας ολόκληρης γενιάς, που κοπίασε για να αποκτήσει προσόντα αλλά συναντά παντού αδιέξοδα.
Γράφει αναγνώστης μας:
Μπορεί κάποιος να σπουδάσει τέσσερα χρόνια στο Πανεπιστήμιο συν δύο για μεταπτυχιακό, να κατέχει δύο ξένες γλώσσες, άριστη γνώση Η/Υ και να αισθάνεται "άχρηστος;". Φυσικά και μπορεί.
Σπούδασα και κατέληξα να χάσω αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση και να παρακαλάω για μια οποιαδήποτε θέση απασχόλησης, ακόμη και πολιτικούς! Σε μια ηλικία 28 χρόνων, "με διάθεση και όρεξη για δουλειά", στέλνω άπειρα βιογραφικά. Μάταια.
Εαν δεν είχα σπουδάσει αλλά κυνηγούσα μια καλή γνωριμία (μέσον), θα εργαζόμουν τώρα ως τακτικός μόνιμος υπάλληλος. Ας όψονται, όμως, οι γονείς μου -εκπαιδευτικοί γαρ- που υποστηρίζουν ακόμα ότι "οι άξιοι και όσοι έχουν εφόδια προκόβουν".
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
|
